غزه (UNA/WAFA) – با تشدید گرمای تابستان، تشنگی و کمبود آب بر تمام جنبه‌های زندگی در تمام استان‌های نوار غزه سایه افکنده است، در بحبوحه بحرانی واقعی که شهروندان نزدیک به 20 ماه است از آن رنج می‌برند. طبق آمار سازمان ملل، 90 درصد از آنها به آب آشامیدنی دسترسی ندارند و سیستم‌های آب و فاضلاب تقریباً به طور کامل از کار افتاده است.
به محض اینکه شهروندان صدای بوق کامیون‌های آب را می‌شنوند، دور آنها جمع می‌شوند، گالن‌ها، ظروف و بقایای کنسروها را حمل می‌کنند و هر کدام برای پر کردن ظروف خود از آب، به دیگری تنه می‌زنند، آبی که با توجه به کمبود شدید منابع آب، به دست آوردن آن طاقت‌فرسا و طاقت‌فرسا شده است. این به دلیل سرسختی اشغالگران، جلوگیری از ورود گازوئیل و سوخت، قطع برق و هدف قرار دادن عمدی چاه‌ها و منابع آب است تا وضعیتی از تشنگی ایجاد شود، مشابه وضعیت قحطی که نوار غزه با آن مواجه است.
محمود العرجه، شهروند فلسطینی، می‌گوید: «ما در موج گرمای کشنده از تشنگی می‌میریم، قحطی شدت گرفته و شهروندان از اساسی‌ترین مایحتاج زندگی انسانی، از جمله غذا، نوشیدنی و پوشاک محروم هستند. اشغالگران تمام قوانین بین‌المللی و بشردوستانه را زیر پا می‌گذارند و در تمام جنبه‌های زندگی با غزه می‌جنگند.»
العرجه در ادامه توضیح می‌دهد که نوار غزه در آستانه خشکسالی مصنوعی است، منابع آب بمباران می‌شوند، تانکرهای آب هدف قرار می‌گیرند و پنل‌های خورشیدی و ژنراتورهایی که برای استخراج آب استفاده می‌شوند، بمباران می‌شوند. او ابراز امیدواری می‌کند که جنگ پایان یابد و اوضاع به حالت عادی بازگردد، همانطور که قبل از شروع تجاوز به نوار غزه بیش از بیست ماه پیش بود.
شهروند ابراهیم الدوش می‌گوید: «ما سختی‌ها را تحمل کرده‌ایم، خودمان را ترجیح داده‌ایم و زندگی سختی را که نوار غزه در آن می‌گذرد، تحمل کرده‌ایم. با این حال، این از انتظارات ما فراتر رفته و به مرحله سختی رسیده است که مردم در معیشت روزانه و وسایل بقا هدف قرار می‌گیرند.»
الدوش اضافه می‌کند: «کاش می‌توانستم آب را در شیر ببینم، زیرا بیشتر مخازن آب در نوار غزه بیش از یک سال و نیم است که پر نشده‌اند.» او ادامه می‌دهد: «ما به دلیل دشواری تهیه آب، در شرایط ریاضت اقتصادی و جیره‌بندی شدید آب قرار داریم، به خصوص که اکثر چاه‌هایی که شهروندان را تغذیه می‌کنند در مناطقی واقع شده‌اند که مجبور به فرار از آنها شده‌اند و این امر با تشدید جنگ و گرما، بحران شدیدی را ایجاد کرده است.»
شهروند توفیق ابو طه می‌گوید: «ما می‌بینیم که فرزندانمان از گرسنگی و تشنگی در مقابل چشمانمان پژمرده می‌شوند. با توجه به کمبود شدید آب تمیز و سالم، کمبود غذا، قحطی رو به وخامت و مجبور کردن شهروندان به رفتن به تله‌های مرگ برای به دست آوردن غذا، دیگر نمی‌توانیم از آنها محافظت کنیم یا کمک‌های اولیه به آنها ارائه دهیم. ما دیگر چاره‌ای نداریم جز اینکه به آنجا برویم و آنچه را که به ما کمک می‌کند تا به زندگی ادامه دهیم، به دست آوریم.»
ابو طه می‌گوید: «این ضرب‌المثل که هیچ‌کس از گرسنگی و تشنگی نمی‌میرد، واقعاً نادرست است. در غزه، پیر و جوان از گرسنگی، تشنگی و بی‌آبی می‌میرند.»
یوسف ابوالقاص، شهروند، می‌گوید: «به محض اینکه صدای کامیون‌های آب را که به چادرم نزدیک می‌شوند می‌شنوم، با گالن‌های آب و فرزندانم برای آوردن آب بیرون می‌شوم، چرا که با توجه به ازدحام شدید اطراف کامیون‌ها و کمبود منابع آب، تهیه آن دشوار شده است.»
او اضافه می‌کند: «من می‌توانم در صف پر کردن آب بایستم بدون اینکه حتی یک قطره آب بگیرم، چون این کامیون‌ها آب را به هر کسی که اول می‌رسد خالی می‌کنند و گاهی اوقات برای چند روز بدون بازگشت ناپدید می‌شوند و ما را مجبور می‌کنند آب را با قیمت‌های بالا بخریم، که به نزدیک ۴۰ شِکِل برای هر فنجان و تا ۴ شِکِل برای هر گالن می‌رسد. با توجه به شرایط سخت مالی در غزه و بحران نقدینگی، این کار طاقت‌فرسا و دشوار است.»
جیمز الدر، سخنگوی یونیسف، اعلام کرد که ۶۰ درصد از تأسیسات تولید آب آشامیدنی غزه از کار افتاده‌اند و ساکنان این منطقه را در معرض خطر خشکسالیِ مهندسی‌شده سیاسی قرار داده‌اند.
الدر گفت که کودکان در نوار غزه از تشنگی خواهند مرد، و ما از استانداردهای اضطراری برای آب آشامیدنی فاصله زیادی داریم، و خشکسالی ساخته دست بشر را می‌توان در صورت وجود سوخت متوقف کرد، و افزود که کمبود سوخت به دلیل محاصره منجر به اختلال در ایستگاه‌های نمک‌زدایی و پمپاژ شده و در نتیجه تأمین آب را مختل کرده است.
در همین حال، سازمان آب اعلام کرد که استخراج آب در غزه در مقایسه با سطح قبل از جنگ ۷۰ تا ۸۰ درصد کاهش یافته است و این نوار از تشنگی در حال مرگ است.
منابع محلی گزارش دادند که تقریباً ۷۵ درصد از چاه‌های آب شهرداری غزه به شدت آسیب دیده‌اند، ساکنان غزه روزانه آب کافی دریافت نمی‌کنند و شهرداری تنها قادر به تأمین آب کمتر از ۵۰ درصد از مساحت شهرداری است.
او خاطرنشان کرد که شهرداری دیر البلح در مرکز نوار غزه، پیش از قطع کامل آب، مگر اینکه برای رساندن حداقل مقدار آب مداخله‌ای صورت گیرد، درخواست فوری کرده است. او خاطرنشان کرد که شهرداری در تلاش است تا از طریق چاه‌ها، آخرین منبع باقی‌مانده، آب را تأمین کند.
او افزود که ۱۸ چاه آب در دیر البلح برای تأمین آب در حال بهره‌برداری هستند و روزانه به ۲۵۰۰ لیتر گازوئیل نیاز دارند. او پیش‌بینی کرد که اگر گازوئیل به ما نرسد، ممکن است بیش از یک هفته دوام نیاوریم.
او افزود که استان خان یونس، که محل سکونت تعداد زیادی از شهروندان و آوارگان داخلی (IDP) از خان یونس و رفح است که از ویرانی شهر خود گریخته‌اند، نیز از کمبود شدید آب رنج می‌برد، به ویژه پس از آنکه نیروهای اشغالگر منابع آب آنجا را هدف قرار دادند و خطوط لوله آب مکوروت را که از اسرائیل به آن تغذیه می‌شود، بمباران کردند.
اشغالگران از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ با تشدید محاصره، جلوگیری از ورود کمک‌های بشردوستانه و هدف قرار دادن مستقیم و سیستماتیک مراکز توزیع مواد غذایی که گرسنگان در اطراف آنها جمع می‌شوند، جنگی از گرسنگی و تشنگی را علیه مردم ما به راه انداخته‌اند. سفر آنها برای تهیه غذا در طول تجاوز به سفری مرگ تبدیل شده است. کسانی که از گرسنگی نمی‌میرند، از بمباران خواهند مرد.
(تمام شد)
