غزه (UNA/WAFA) - تشنگی بار دیگر نوار غزه را فرا گرفته است و مردم گرسنه و تشنه هستند. فصل تشنگی با گرمای سوزان تابستانی که در بقایای چادرهایشان در انتظارشان است و در اثر فرسایش در دو فصل گذشته از هم پاشیده شده است و زمستانی که به زودی از بین می رود، پیشی گرفته است. تشنگی و آفتاب سوزان همدمی در برابر شهروندان و آوارگان در اقصی نقاط نوار مصیبت زده است.
درد و رنج شهروندان نوار غزه از تشنگی از 2023 اکتبر XNUMX، آغاز جنگ نابودی و آوارگی اسرائیل که با بدن برهنه خود و با گرسنگی و تشنگی روده هایشان که از بین رفته اند و ویژگی های آن در بدن لاغر و لاغر و ناتوانی ناشی از دریافت غذا به اندازه کافی با ضعف و ناتوانی همراه بوده است، افزایش یافته است. از انواع گوشت، مرغ، تخم مرغ، شیر و مشتقات آن. این پس از آن صورت می گیرد که اسرائیل، قدرت اشغالگر، عمدا گذرگاه ها را بست و سیاست گرسنگی و تشنگی را علیه آنها تحمیل کرد. این است که خطوط آبی را که برای نوشیدن و مایحتاج زندگی روزمره خود به آن وابسته اند، بست و آنها را از برق و سوخت محروم کرد تا چاه های باقی مانده را برای رفع تشنگی راه اندازی کنند.
شهروند خالد زیدان می‌گوید: «از زمانی که آواره شده‌ایم و جنگ علیه ما تشدید شده است، برای به دست آوردن آب رنج زیادی کشیده‌ایم. اما با بسته شدن گذرگاه‌ها و خطوط لوله آب مکورت که تحت کنترل اسرائیل است، رنج ما افزایش یافته است. سازمان آب دیگر قادر به راه‌اندازی چاه‌های آب باقی‌مانده نیست، زیرا گازوئیل یا برق برای راه‌اندازی آنها وجود ندارد. رنج ما نیز با بسته شدن دریچه‌های آبی که از طریق اسرائیل به غزه می‌آید، افزایش یافت و ما شروع به احساس تشنگی و بی‌آبی کردیم.»
وی افزود: نشانه‌های کم‌آبی روی بدن ما، چادرها و خانه‌هایمان ظاهر می‌شود و این ما را مجبور کرده است که حتی از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی مانند نظافت و استحمام محروم شویم و هفته‌ای یک بار استحمام می‌کنیم و کسانی که موفق به دوش گرفتن می‌شوند با توجه به کمبود شدید آب خوش شانس هستند.
شهروند ماجد الایوبی می گوید: ما از بیماری های پوستی، بیماری های عفونی و کلیوی برای خود و فرزندانمان ترسیده ایم، زیرا نمی توانیم سهم کاملی از آب به دست آوریم، چه برای آشامیدن، که اغلب به دلیل نمک زیاد و نبود فیلتر مناسب و کافی مناسب نیست. جز با سختی زیاد.»
وی ادامه داد: قبل از بسته شدن گذرگاه ها در اوایل ماه مبارک رمضان سال گذشته، آب لوله کشی را از طریق شیلنگ تامین می کردیم، با وجود اینکه فقط دو روز در هفته به مدت یک ساعت و نیم تا دو ساعت می آمد، هر چه مخزن و کانتینر داشتیم پر می کردیم و با توجه به ریاضت و جابجایی ما کم و بیش برایمان کافی بود.
ابوابراهیم یکی از شهروندان می گوید: «پنج دختر دارم که برای نظافت شخصی روزانه به مقدار زیادی آب نیاز دارند، اغلب مجبور می شوم آبی را بخرم که در گاری های حیوانی به فروش می رسد، قیمت یک فنجان آن 100 مثقال است و تهیه آن بسیار دشوار است، زیرا گاری ها همیشه در دسترس نیستند و به دلیل افزایش تقاضا در طول خشکسالی، کمبود آب در حال افزایش است و کمبود آب در حال افزایش است. پر کردن آن در گالن، حمل و ریختن آنها در مخازن دیگر، زیرا به دلیل قطع مداوم برق و سوخت از ابتدای جنگ، پمپ آب وجود ندارد.
رنج ما محدود به مصرف روزانه آب نیست، بلکه به آب آشامیدنی‌ای که می‌نوشیم نیز کشیده می‌شود، که آلوده است و ما با قیمت‌های بالا می‌خریم. وقتی یک گالن 20 لیتری می‌گیرید، 4 مثقال (بیش از یک دلار آمریکا) می‌پردازید و این به دلیل کمبود منابع معیشتی، کمبود نقدینگی، و قیمت بالای هر گالن نقدینگی که تقریباً 40 یا XNUMX درصد به پول نقد رسیده است، بسیار گران است. در روز، و می‌توانید تصور کنید که چقدر گران و طاقت‌فرسا است، و همه این اقدامات محدود به تأمین آب است، پس چگونه می‌توان تمام نیازهای روزانه زندگی را تأمین کرد؟»
درد و رنج شهروندان با این واقعیت تشدید می شود که بیشتر آب های زیرزمینی نوار غزه به فاضلاب آلوده شده است، به ویژه پس از گسترش کمپ های آوارگان در سراسر منطقه و حفر تانکرهای سپتیک توسط افراد آواره. این منجر به اختلاط زباله با آب های زیرزمینی شده است که سپس برای استفاده بدون استریل کردن یا فیلتر کردن استخراج می شود.
زندگی همکار روزنامه نگار علی قاسم الفره که خانه اش در شهر القراره در شمال خان یونس تخریب شد، از نظر دسترسی به آب بهتر از زندگی دیگر شهروندان و آوارگان نبود. با وجود آواره شدن به مرکز شهر خان یونس، او به دلیل تعداد زیاد آوارگان در آنجا از وضعیت پیچیده ای رنج می برد. وقتی آب می گیرد، باید سه یا چهار روز قبل جای خود را رزرو کند. وقتی آب می‌گیرد، ۱۰۰ مثقال یا بیشتر برای یک فنجان آبی می‌پردازد که بیش از چند روز دوام نمی‌آورد.
الفره خاطرنشان می کند که علیرغم درآمد کم و نرخ کمیسیون بالای پول نقد، به دست آوردن آب بین پر کردن آب بسیار دشوار و استرس زا است. او مجبور می شود از تانکرها آب بخرد و بالای 100 متر حمل کند.
او می گوید: «بعد از به دست آوردن آن با سختی زیاد، با توجه به قحطی که نوار را فرا گرفته است، برای پختن هر غذایی که در دسترس است، در صورت وجود، آتش هیزمی روشن می کنیم، علاوه بر این، نمی توانیم از فرزندان خود محافظت کنیم و آنها را از صدای بمباران و انفجارهایی که شبانه روز از هر طرف شنیده می شود، رهایی دهیم.
آمارهای محلی حاکی از آن است که اشغال بیش از 330,000 هزار متر خطی شبکه آب، بیش از 655,000 هزار متر خطی شبکه فاضلاب، علاوه بر 2,850,000 میلیون و 719 هزار متر خطی شبکه جاده‌ای و خیابانی و همچنین XNUMX حلقه چاه آب که در اثر اشغال تخریب شده و از سرویس‌دهی خارج شده‌اند، تخریب کرده است.
نوار غزه به دلیل بسته شدن گذرگاه ها توسط اشغالگران و جلوگیری از ورود کمک ها از شرایط انسانی وخیم رنج می برد. همچنین کمبود شدید غذا، آب، دارو و سوخت وجود دارد و آب در استریپ غیرقابل آشامیدن است. کمبود مواد غذایی به ویژه برای کودکان و زنان فاجعه ای جدی را تهدید می کند.
(تمام شد)
