Qəzza (UNA/WAFA) – Xan Yunisdə, Qəzza zolağının cənubunda, sığınacağın yaxınlığında yerləşən məşhur bazarda bir qrup uşaq 20 aydır soyqırım törədən İsrail işğalçı hakimiyyət orqanlarının tətbiq etdiyi sistematik aclıq şəraitində çörək pulu qazanmaq üçün sərt noxud əzmək üçün növbə ilə əl ilə metal maşın işlədirlər.
Aclıq və yorğunluqdan tükənmiş kiçik əlləri və üzləri ilə uşaqlar yorucu dairəvi hərəkətlə dəyirmanı güclə itələyirlər, bu səhnə təhsil, müdafiə və layiqli yaşayış hüquqlarını itirdikdən sonra üzərlərinə ağır yüklənmiş vəzifələrin miqyasını təcəssüm etdirir.
7-cü il oktyabrın 2023-dən etibarən elektrik enerjisinin kəsilməsinə səbəb olan müharibə və bunun ardınca elektron cihazların sıradan çıxması, texnologiya və nəqliyyatın olmaması səbəbindən dözmək məcburiyyətində qaldıqları primitiv həyat şəraitinin tətbiq etdiyi ağır işlərlə məşğul olurlar. Bu, onları imkanlarından və yaşlarından kənar tapşırıqları yerinə yetirməyə məcbur etdi.
Bu fəaliyyətlərə misal olaraq, elektrik maşınlarından istifadə etmək əvəzinə əl ilə noxud doğramaq, ağır arabaların çəkilməsi kimi halları göstərmək olar ki, bu da uşaqların əzab-əziyyətini artırır və məcburi əməyin mənfi nəticələrini daha da artırır ki, bu da beynəlxalq hüququn və humanitar dəyərlərin pozulması deməkdir.
Beynəlxalq Əmək Təşkilatı uşaq əməyinin aradan qaldırılmasına və ona qarşı mübarizəyə çağırır və bu məqsədlə hər il iyunun 12-ni Ümumdünya Günü təsis edib.
Martın 16-da Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Uşaq Fondu (UNICEF) xəbərdarlıq edib ki, fələstinli uşaqlar “son dərəcə narahatedici” şərtlərlə üzləşib, “həddən artıq qorxu və narahatlıq” içində yaşayırlar və humanitar yardım və müdafiədən məhrum olmanın nəticələrindən əziyyət çəkirlər.
Mərkəzi Statistika Bürosunun məlumatına görə, 18-cü ilin sonunda təxminən 43 milyon nəfərə çatan Fələstin Dövlətinin ümumi əhalisinin 5.5 faizini 2024 yaşdan kiçik uşaqlar təşkil edir.
İnsan haqları hesabatlarına görə, 18 mindən çox uşağın şəhid olmasına və on minlərlə insanın yaralanmasına, o cümlədən bəzi üzvlərinin bir və ya bir neçə üzvü amputasiya edilməsinə səbəb olan bu davam edən təcavüzün ən yüksək qiymətini uşaqlar ödəyir.
Qalan uşaqlar isə dəfələrlə məcburi köçkünlük və ailə üzvlərini, o cümlədən əsas ailə üzvlərini itirmələri səbəbindən faciəvi şəraitdə yaşayırlar. Bu, onların üzərinə mühüm vəzifələr qoyub, xüsusən də öz ruzilərini təmin etmək.
Noxud döndərən və Bəni-Suheyla qəsəbəsindən mərkəzi Xan Yunisə köçürülmüş gənc Abdul Rəhman Əbu Cameya Anadolu agentliyinə bildirib ki, davam edən soyqırım onları bütün hüquqlarından məhrum edib.
Əbdül Rəhman qeyd edir ki, müharibədən əvvəl Qəzzanın uşaqları xoşbəxt yaşayırdılar, məktəbə gedirdilər və yeni bayram paltarları geyinirdilər, lakin soyqırım başlayandan sonra onların həyatları dəyişdi.
O izah etdi ki, aclıq və yoxsulluq üzündən ailəsinin gündəlik ehtiyaclarını təmin etmək və Qəzza zolağına yayılan aclıq şəraitində onları qidalandırmaq üçün falafel hazırlamaqda işləmək məcburiyyətində qalıb.
Qida əldə etmək üçün ABŞ-İsrail yardım paylama məntəqələrinə getmək kimi digər həll yollarının "ölümcül" olduğuna diqqət çəkərək, "Yardım almağa çıxan hər kəs ölür və ya yaralanır" dedi.
Əbdül Rəhman Qəzza zolağındakı vəziyyətin ciddiliyini dilə gətirərək, "Bir fələstinli iki addımlıqda belə sağ qalacağına zəmanət verə bilməz" deyərək, hətta hərəkət edərkən və ya yeriyərkən belə hər an bombalanma ehtimalına toxunub.
Tibbi mənbələrə görə, ABŞ-İsrail paylama məntəqələri yaxınlığında "yardım" nəticəsində ölənlərin sayı mayın 224-dən bu yana "858 şəhid və 27 yaralıya" çatıb.
Bu, İsrailin martın 2-dən sərhədə yığılaraq, gündə minimum 500 yük maşınına ehtiyac olmasına baxmayaraq, Qəzza keçidlərini təchizat və yardım daşıyan yük maşınları üçün sıx bağladığı zaman baş verir.
Həbibəyə (8 yaşında) gəlincə, o, ailəsini maddi cəhətdən dolandırmaq üçün sığınacaq mərkəzinin yaxınlığında gəzir, ona peçenye alacaq adamlar axtarır.
Ailəsi ilə birlikdə Şərqi Xan Yunisdən sığınacağa köçən Həbibə deyir ki, ailəsinin minimum xərclə sağ qalmasına kömək etmək üçün peçenye satır.
O, “Anadolu” agentliyinə bildirib ki, aclıq və yardımın daxil olmaması fonunda un almaq üçün çalışır.
Xəyallarına gəlincə, Həbibə "digər uşaqlar kimi normal bir həyat sürməyə" ümid etdiyini izah edərək, müharibədən əvvəl "oynadığını və oxuduğunu" qeyd etdi.
Lakin qırğın müharibəsinin başlaması ilə o qeyd etdi ki, İsrail heç bir şeyə toxunulmayıb, çünki dağıntı hər yerə yayılıb.
Son statistik məlumatlara görə, 7-cü il oktyabrın 2023-dən bu yana soyqırımın törətdiyi dağıntılar Qəzza zolağında infrastrukturun, evlərin və tikililərin təxminən 88 faizinə çatıb.
Nour Al-Shawa (11 yaşında) su doldurmaq üçün ailə üzvləri ilə hər gün Nasser Xəstəxanasına gedir.
O, ağır su şüşələri ilə dolu əlil arabasını itələyərək deyir ki, təhsilini və təhsilini itirib.
Nur davam edən İsrail soyqırımından onların uşaqlıqlarını və dincliklərini əlindən aldığından qorxduğunu bildirir.
Tala Əl-Şənbəri ailəsinin dolanışığını təmin etmək üçün işləmək və yemək satmaq məcburiyyətində qaldığı əziyyətini bölüşür.
Tala müharibədən əvvəlki həyatını acı bir şəkildə xatırlayır: "Gözəl həyatımız var idi, amma indi hər şey dəyişdi. Keçidlər bağlıdır, yemək-içmək yoxdur, davam edən bombardmanlarla vəziyyət daha da çətinləşir".
O, ailəsi ilə birlikdə “dolanmaq üçün kiçik bir tövlə” açdıqlarını izah etdi və acı bir şəkildə davam etdi: “Yemək almaq üçün ölümə gedirik”.
Tala müharibənin tezliklə başa çatacağına və onların Qəzzanın şimalındakı evlərinə qayıtmasına və qohumları ilə görüşməsinə imkan yaradacağına ümid edir.
"Mən ailəmə un almağa kömək etmək üçün paltar satıram" deyir Yamen Əl-Qara, bəziləri köhnəlmiş bir çox paltarla yerdə uzanıb.
Yamen qızmar günəş altında oxumaq və oynamaq hüququnu itirdiyini, ailəsini dolandırmaq üçün fəhləliyə çevrildiyini izah edir.
O, Qəzzada atəşkəs və atəşkəsə ümid etdiyini bildirir ki, məktəbə və normal həyatına qayıda bilsin.
Getdikcə pisləşən aclığın təzyiqi altında 14 yaşlı Mona Əl-Şənbəri ailəsini dolandırmaq üçün çörək satmağa məcbur olur.
Mona oynamaq və gülmək əvəzinə məşhur bazarda yoldan keçənlərin diqqətini cəlb etmək üçün yüksək səslə qışqırır: “Buyurun, çörək”.
(bitdi)
